Yangın alarmının çalışmaması, yangın merdivenlerinin yetersiz olması, kabul edilemez ihmaller zinciridir. Bu ihmallerin faturası ise onlarca can kaybı ve geride kalanlara derin bir acı olarak yansıdı. Ne yazık ki, bu bir ilk değil. Daha önce de yaşanan benzer felaketlerde güvenlik önlemleri alınsaydı, belki bugün bu acıları konuşuyor olmazdık.
Bir otelde konaklayan insanların en temel hakkı, can güvenliğidir.
Güvenlik standartlarının göz ardı edildiği her an, bir insanın hayatı tehlikeye atılır. Ancak ne yazık ki ticari kaygılar ve maliyet hesapları, insan hayatının önüne geçmiş durumda.
Yangın alarmı, kaçış yolları, güvenlik denetimleri… Bunlar birer seçenek değil, hayat kurtaran zorunluluklardır. Ne yazık ki, bu zorunluluklar ya tamamen ihmal ediliyor ya da en düşük maliyetle geçiştiriliyor. Bu trajedi, yalnızca bir otelin ihmallerini değil, aynı zamanda denetim mekanizmalarının ve yasal düzenlemelerin yetersizliğini de açıkça ortaya koyuyor.
76 canın hesabı sorulmalıdır. Sorumlular, yalnızca vicdanlarda değil, hukuk önünde de hesap vermelidir. Ve bizler de bu olayın unutulmasına izin vermemeliyiz. Çünkü unutulan her trajedi, bir sonraki felaketin habercisidir.
Bu yaşananların adı kader değil, açık bir ihmaldir. Ve bu ihmalin bedelini hiç kimse ödemek zorunda kalmamalı...
Bu elim olayda hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, ailelerine ve yakınlarına sabır, yaralılara acil şifalar diliyorum...
Ve bir kez daha yüksek sesle söylemeliyiz ki:
İNSAN HAYATI UCUZ DEĞİLDİR!...