Yirminci yüzyılın son yarısından günümüze Türk şiirinde önemli bir yer edinmiş ve hoş bir seda bırakmış şairlerimizden biri olan Erdoğan Ünver’den bahsedeceğim sizlere. Şiirlerinin konusu genelde aşktan gelir. Şiirleri adeta bir musiki edasında akar ve gönüllere doluverir. Günümüzün Karacaoğlan’ı diye vasıflandırılmıştır.
Vezin ve kafiyeye bağlı kalmış asla serbest ölçüde şiir yazmamıştır.
Ana tarafından Şair Eşref’le, baba tarafından Yazar Kemal Turan ve Turgut Akkaş’la akrabadır. Lisedeki edebiyat öğretmeni Nurullah Ataç kendisinin üzerinde etkili olmuştur.
Erdoğan Ünver, Manisa'nın Soma ilçesinde 1927 yılında doğmuştur. Soma Altıntaş İlkokulunu, Karşıyaka Ortaokulunu ve Lisesini bitirdi. İşte bu yıllarda oturduğu mahallesinde mutlu mesut yaşayan bir gençtir. Aynı mahallede oturan güzel bir kıza âşıktır.
Fakat ne yazık ki, bu kızın bu aşktan haberi yoktur. Liseden sonra Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni kazanınca çok sevdiği mahallesinden ve platonik aşkından ayrılmak zorunda kalır. Fakülteyi bitirdikten sonra Ankara Barosu’na kayıtlı serbest avukatlık yapmaya başlar. Uzun yıllar o sevdiği mahallesinden, çocukluk arkadaşlarından ve düşlerini süsleyen sevgilisinden ayrı kalmıştır.
Bir gün mahallesine geri döner ve arkadaşlarıyla hasret giderir. En çok merak ettiği kişi ise, unutamadığı çocukluk aşkıdır. Döndüğü gün öğlen yolda yürürken, karşısından tanıdık birinin geldiğini fark eder. Gelen çocukluk aşkıdır fakat eski halinden eser kalmamıştır.
İnanamaz, araştırır ki çocukluk aşkıdır. Saçı başı perişan, tüm güzelliği ve asaleti kaybolmuş, acınacak bir haldedir aşkı. Hemen durumu araştırır ve öğrendiği gerçek karşısında yıkılır. En büyük aşkı hayat kadını olmuştur. Bu acı üzerine o harika dizeler dökülmüştür:
Saçların tarumar, gözlerinde nem
Ateşe benzerdin küle dönmüşsün
Hayal mi gerçek mi gördüğüm bilmem
Elden ele gezen güle dönmüşsün
Bu dizeleri Şekip Ayhan Özışık Rast makamında bestelemiştir….